Δεκαεπτά κλωστές
(By Πάνος Δημάκης) Read EbookSize | 25 MB (25,084 KB) |
---|---|
Format | |
Downloaded | 640 times |
Last checked | 12 Hour ago! |
Author | Πάνος Δημάκης |
Μια πραγματική ιστορία που συντάραξε τα Κύθηρα το 1909. Μια συναρπαστική κατάδυση στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που είχε όσα ήθελε στη ζωή του, που βασιζόταν στην αποδοχή των γύρω του και τους το ανταπέδιδε απλόχερα. Όμως η ξαφνική απόρριψη, η συνεχιζόμενη αδικία εναντίον του και ένας ολόκληρος κόσμος που καταρρέει γύρω του τον στρέφουν ενάντια σε όλους και τον οδηγούν στο πιο ειδεχθές έγκλημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, για τη μοίρα και τα παιχνίδια που παίζει εναντίον μας, για τα αόρατα νήματα που ορίζουν τη ζωή μας αλλά και τη δύναμη που πρέπει να βρούμε για να την ορίσουμε εμείς οι ίδιοι. Για την ηθική μιας κοινωνίας που μπορεί να καταστρέψει ανθρώπινες ζωές στον βωμό της κανονικότητας της αγέλης, που βασίζεται στο κουτσομπολιό, την κριτική και την κακόβουλη τάση των ανθρώπων να αναζητούν εξιλαστήρια θύματα.
Παράλληλα, γι’ αυτή την ηθική που διαμορφώνει ο καθένας προσωπικά, όπως και ήρωας του βιβλίου, ο Καστελάνης, που τον οδηγεί στα ολέθρια αποτελέσματα απέναντι σε μια κοινωνία που τον αντιμάχεται.
«Τότε κατέβηκαν από τον ουρανό οι δεκάδες ιστορίες που ο Καστελάνης είχε ακούσει στη φυλακή, στο λιμάνι και τα καταγώγια. Σαν πύρινες γλώσσες σε μια δαιμονική επιφοίτηση έμπαιναν στο μυαλό του οι ζωές των ανθρώπων που είχε γνωρίσει. Με αστραπιαία ταχύτητα φίλτραρε με τον νου του τις πιο σκληρές και άδικες. Πόρνες, χαμίνια, μικροαπατεώνες, όλοι όσοι είχαν δει το απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας που τους είχε οδηγήσει σε μια ζωή φτώχειας, εγκλήματος και αποκλεισμού, χωρίς να την έχουν πραγματικά επιλέξει οι ίδιοι. Οι γλώσσες έγλειφαν κάθε χαραμάδα του μυαλού του και του ψιθύριζαν σαν Σειρήνες: "Εκδικήσου!"
Άρχισε να ψιχαλίζει. Οι λεπτές στάλες της βροχής δρόσισαν τον Καστελάνη μέσα στην κάψα του φονικού. Αναμείχθηκαν με τον ιδρώτα του και κυλούσαν επάνω στο πρόσωπό του, γεμίζοντάς το με φρικιαστικές χωμάτινες ραβδώσεις από τη σκόνη που είχε καθίσει πάνω του όσο περπατούσε στις ερημιές. Η όψη του έγινε πιο τρομακτική.
Τώρα χόρευε μες στην ψιχάλα έναν απόκρυφο δαιμονικό χορό. Τα ουρλιαχτά και ο απαλός ήχος της βροχής ήταν η μουσική στον χορό του. Δεν χτυπούσε πλέον στο ψαχνό, όμως το διασκέδαζε αφάνταστα. Οι γλώσσες στο μυαλό του τον επευφημούσαν και του έλεγαν να συνεχίσει με το ίδιο πάθος.»”