Eiland van de maan
(By Corrine Baard-Post)
Read Ebook | Size | 29 MB (29,088 KB) |
|---|---|
| Format | |
| Downloaded | 696 times |
| Last checked | 16 Hour ago! |
| Author | Corrine Baard-Post |
Maak kennis met Lucretia, dochter van hogepriesteres Valtina. Ambitieus, intelligent en de gedoodverfde opvolgster van haar moeder. Een jonge vrouw die toegewijd is aan het pad wat zij gaat, maar de liefde lijkt een kink te brengen in de kabel van haar leven, dat zij stiekem al min of meer uitgestippeld had.
Leona daarentegen is een dochter uit een rijke en voorname familie. Zij heeft haar opleiding op het eiland genoten om zodoende uitstekend voorbereid te zijn een zo gunstig mogelijk huwelijk te sluiten, dat politiek en/of zakelijk van belang is voor haar familie. Dochters die een opleiding bij een tempel hebben gehad, daar kun je mee voor de dag komen!
Tulia is een kind van het eiland, dochter van een priesteres. Zij heeft sterke organisatorische kwaliteiten en is een trouwe vriendin van Lucretia en Leona. Met haar optimisme en trouw is zij een baken van licht en zekerheid.
Hun andere vriendinnen – de zachtaardige Gratia, de kunstzinnige Fabia, de strijdvaardige Lavinia, de dromerige Meliora en de natuurminnende Maia – hebben ieder hun eigen pad voor zich. Maar allemaal zijn ze toegewijd aan de Godin en aan de tempel waar ze deel van uitmaken. Toch zal niet iedereen voor altijd op het Eiland van de Maan blijven.
De hogepriesteressen, Valtina, Oleta en Cecilia, hebben soms hun handen vol aan de verwikkelingen die plaatsvinden.
Naast het Eiland van de Maan, ligt in het meer ook het Eiland van de Zon. Ook hier een tempel, met priesters die zich toegewijd hebben aan de zonnereligie. Samen vormen de eilanden het spirituele hart van de regio waarin het meer het centrale punt is.
De tempel is niet een op zichzelf staande organisatie, maar maakt deel uit van het leven van de mensen die rondom het meer wonen. De priesteressen van de tempel dienen de Godin, maar zijn ook dienstbaar aan de mensen buiten de tempel. Zij dienen de gemeenschap met het werk wat ze doen op het vasteland, maar ook middels de jaarfeesten die zij vieren. Soms heel intiem in de tempel, soms ook openbaar, waar iedereen die dat wil, deel van uit kan maken.
Na hun inwijding zal voor geen van de meisjes het leven nog hetzelfde zijn. Er worden lotsdraden geweven, waarvan de echo’s tot ver in de tijd hoorbaar zijn.”
