Արշակ արքա, Դրաստամատ ներքինի

(By Levon Khechoyan)

Book Cover Watermark PDF Icon
Download PDF Read Ebook

Note: If you encounter any issues while opening the Download PDF button, please utilize the online read button to access the complete book page.

×


Size 24 MB (24,083 KB)
Format PDF
Downloaded 626 times
Status Available
Last checked 11 Hour ago!
Author Levon Khechoyan

“Book Descriptions: Լևոն Խեչոյանի «Արշակ արքա, Դրաստամատ ներքինի» պատմավեպը 4-րդ դարի պատմական իրադարձությունների հենքով յուրովի մեկնաբանում է նորագույն ժամանակների անկախ հայկական պետականության կայացման դժվարությունները: Այդ առումով՝ վեպը նաև մեր ժամանակների մասին է՝ հասարակական, քաղաքական ու սոցիալական հարցերի առարկայական առարկայական ճանաչելիությամբ:

Հր. Մաթևոս­յա­նը Լ. Խեչո­յա­նի վե­րա­բեր­մամբ ձևակեր­պել է. «Հայ ըն­թեր­ցո­ղի հա­մար Լևոն Խեչո­յա­նի հայտ­նու­թյու­նը իրա­կան պարգև է: Կար­դում եմ նրա գործն ու հա­ճախ երա­նի եմ տա­լիս նրան. բա­ներ, որ ես էի կռա­հում, մի­այն կռա­հում էի, իր հա­մար այ­բու­բեն են. բա­ներ, որ ես հրճ­վան­քով որ­պես գյուտ էի անե­լու, իր հա­մար սո­վո­րա­կան իրո­ղու­թյուն­ներ են: Կյան­քը գի­տի և գի­տի` գրա­կա­նու­թյունն ինչ է»: Նմա­նա­տիպ սկզ­բունք է իրա­կա­նաց­նում Լ. Խե­չո­յանն իր վե­պում, երբ նույն իրո­ղու­թյան շա­րադ­րան­քին հա­ջոր­դում է վե­րաշ­ա­րադ­րան­քը, վե­րա­վե­րաշ­ա­րադ­րան­քը, քա­ռիցս պատ­մե­լը` միշտ տա­րա­կերպ, բայց նույ­նաբ­նույթ, և սրա­նով իսկ ճշ­մար­տու­թյուն-ստ­վե­րը (նաև` պա­տու­մը) այ­լա­զան է բա­ցա­հայ­տում իրա­կա­նու­թյու­նը: Նյութն ու ասե­լի­քը բա­ցա­հայ­տե­լուն միտ­ված` իրա­կա­նաց­վում է անընդ­հատ վե­րա­դարձ, բայց այլ դռ­նե­րից և այլ մուտ­քե­րից, և ամեն ան­գամ փոխ­վում է երևույ­թը դի­տար­կե­լու անկ­յու­նը, փոխ­վում է ժա­մա­նա­կը: Դրսևոր­վում է շր­ջապ­տույ­տի կա­ռույ­ցը, որ փոր­ձում է առտ­նի­նը միֆա­կա­նաց­նել և մի­ֆը քո­ղա­զեր­ծել, և այս պայ­մա­նաձևը դար­ձել է ձևի իմաս­տով վե­պի գե­րա­կա հատ­կա­նիշ­ը` միտ­ված ճշ­մար­տու­թյան` ստ­վե­րի բա­ցա­հայտ­մա­նը: Վե­պի պայ­մա­նա­կա­նու­թյան մեջ ասես կարևոր­վում է ոչ թե պատ­մու­թյու­նը, այլ պատ­մու­թյան տրա­մա­բա­նու­թյու­նը, ոչ թե կոնկ­րետ առաս­պե­լը, այլ հա­յոց առաս­պել­նե­րի խոր­քը, և հե­ղի­նակն էլ պա­տաս­խա­նում է ոչ թե «ի՞նչ է եղել» հար­ցին (ինչն ինք­նան­պա­տակ կլի­ներ), այլ «ին­չո՞ւ է եղել» և «ի՞նչ է լի­նե­լու» հար­ցե­րին:”